"We're on drugs", czyli "Chodź, pomaluj mój świat" inaczej.

Na samym początku chciałabym trochę hipisowsko, trochę nostalgicznie wrzucić tu piosenkę, w temacie której jest mój ostatni projekt. Zaczynam pisać na bieżąco, ponieważ jest to jeden z dopiero co ukończonych projektów. 

Zanim przejdę do publikacji efektów mojej pracy, wypadałoby napisać, jak powstał pomysł. Cóż, trzeba wziąć moją chorą głowę, umiłowanie wszystkiego, co dziwne i nietypowe, oraz moje trwające już jakiś czas zamiłowanie do tabletek. Co się tyczy zaś tabletek, to nie jest mój jedyny pomysł, ale trudność w kupieniu odpowiednich półproduktów na razie skutecznie mnie blokuje, więc proszę o cierpliwość. Ano właśnie, mówiąc o cierpliwości, należy wspomnieć, że na namalowanie tego wszystkiego, co zaraz zobaczysz, a wydaje się niepozorne, poświęciłam tydzień, jeśli nie więcej. Byłam tak poirytowana monotonnym malowaniem malutkich szczegółów, że musiałam robić sobie przerwy. 

Kliknij w obrazek, żeby zobaczyć go w rozsądnym rozmiarze

Modelka to oczywiście ja we własnej osobie, dopiero po publikacji tego zdjęcia mój znajomy powiedział mi o dziewczynie, która za nieduże pieniądze mogłaby zorganizować modelki, chętne do sesji zdjęciowej w moich ciuchach. Następnym razem chyba tak zrobię, swojej twarzy w internetach wolę nie pokazywać, to nie o to na tym blogu przecież chodzi. Co do koszulki, nie znalazłabym tak oryginalnej nigdzie indziej, zgadza się – kupiłam ją w lumpeksie. Jej minus jest taki, że ma trochę "mechatą" fakturę i ciężko się po niej malowało, szczególnie, że używałam pędzelka w rozmiarze "0", który nie jest tak sztywny, jak inne moje pędzle. Jakoś jednak dałam sobie radę i szczerze powiedziawszy, może nie jestem stuprocentowo dumna z efektów (tabletki mogły być jednak większe), ale podoba mi się ta koszulka, bo cała idea jest moja, począwszy od pomysłu na połączenie tego napisu z tabletkami, aż po wykonanie i namalowanie tych WSZYSTKICH cholernych tabletek, chociaż nie wszystkie są idealne, to w każdą z osobna włożyłam całe, naprawdę calutkie serduszko.

Jeśli zaś chodzi o oddanie klimatu i zamysłu koszulki piosenką, to daleko lepiej niż utwór zespołu 2+1 oddaje o to:

Wrócę,

Łosiek.

PS Cały czas można na mnie głosować w konkursie. Nie chodzi mi o żadne laury, a o nagrodę. Do wygrania jest maszyna do szycia bądź bon wartościowy na dość sporą sumę do wykorzystania w sklepie z akcesoriami rękodzielniczymi. Którakolwiek z tych nagród byłaby dla mnie jak gwiazdka z nieba i pchnęłaby moją działalność dalej, na zupełnie nowy poziom. Jeśli masz chęć mi pomóc, to tutaj jest link: http://coricamo.pl/konkursy.htm, mój blog jest pierwszy na liście, więc nie trzeba go szukać. Każdy głos to jeden krok bliżej nagrody, o której marzę. Dziękuję za wszystkie głosy, które zostały już na mnie oddane, to wiele dla mnie znaczy :) Jeśli masz chęć, byłoby mi bardzo miło, gdyby link trafił do kilku Twoich znajomych, blog, który ma teraz najwięcej głosów, zebrał ich ponad osiemset, "trochę" mi do tej liczby brakuje :P

PS 2 Stay tuned - niedługo pojawią się informacje o konkursie z okazji tysiąca polubień na moim fanpage'u.