Jestem wikingiem

Niezaprzeczalnie wikingiem jestem, chociaż może w bezpośrednim starciu z wikingiem formatu dwa na dwa mam niewielkie szanse w darwinowskiej walce o byt. W każdym razie kocham, kocham wikingów nad życie, miłością szczerą i wieczną, więc oczywiście musiałam koniecznie mieć koszulkę z jednym i już.

Pomijam fakt oczywisty, że wikingowie tak naprawdę nie nosili hełmów z rogami itepe, jednak obecnie wyobrażenie o nich jest takie, a nie inne i po spojrzeniu na koszulkę pierwszym skojarzeniem jest WIKING, więc odniosłam zamierzony efekt i o nic więcej nie dbam.

Ta koszulka była odrobinę inna niż moje wcześniejsze projekty, bowiem obrazek został namalowany na czarnej koszulce i może na pierwszy rzut oka trudno ocenić, ale to naprawdę mocno utrudnia życie. Przede wszystkim moja „maszyna do produkcji koszulek” staje się zbędna – nawet 200 Wattową żarówką nie jestem w stanie tak prześwietlić czarnego materiału, żeby było widać szablon pod spodem. Nie miałam jeszcze opracowanych technologicznie czarnych koszulek (do tej pory jeszcze nad tym zresztą pracuję), więc musiałam się naprawdę mocno nagimnastykować.

Przede wszystkim projekt. Rysowany grubym, czarnym markerem, żeby nie utrudniać sobie życia i widzieć wyłącznie kontury, które mi były potrzebne. Oczywiście powstał też rysunek ołówkowy, ale tutaj był nieprzydatny. Tak po namyśle stwierdzam, że mógł wyjść dużo lepiej.

Marker:

 Ołówek:

 No i dalej kreda w łapkę, bo inaczej ani rusz, a potem było już z górki, bo cały ogień naciapałam gąbką, więc nie zajęło mi to aż tak dużo czasu.

No i zdjęcie na człowieku. Zaciśnięte pięści jak rasowy wiking, glany jak rasowy kuc – ta dam.

Wrócę,
Łosiek.