Tak bardzo maszyna do szycia! Moje nowe pudełko na spinki.

    Prawie dokładnie rok temu od dzisiejszego dnia pomyślałam sobie, że ogarnę maszynę do szycia. Pewnie, że tak. Maszyna mojej babci wylądowała u mnie w pokoju, została naoliwiona i sprawdzono, czy wszystkie jej elementy działają jak należy. Była gotowa do pracy i... I co? I nic. Stała tak sobie przez rok, kurząc się pod biurkiem. Do niedawna.

O TYM JAK ŁOSIU "ZOSTAŁA KRAWCOWĄ"

    Przed maturą poznałam pewną krawcową, Panią Halinkę, to jest naprawdę złota kobieta. Miała mi przerobić sukienki na maturkę. Nie byłabym sobą, gdybym z nią nie porozmawiała na tematy wszelakie i takim sposobem wyszła od niej propozycja, że kiedy będę już mieć czas, to mogę do niej wpaść i ona spróbuje nauczyć mnie szyć. Dla mnie bomba, pewnie, przyjdę! Z tym też był trochę problem, bo wakacje mam od maja, a jak wiecie, mamy sierpień. W każdym razie zebrałam się w sobie i poszłam "na nauki". Efekty mojej pracy w salonie krawieckim pokażę nieco później, bo pomyślałam, że sobie strzelę sesję w tym, co mi się udało uszyć.

    Dziś natomiast mam zamiar napisać o tym, co skroiłam sama w domu. Po pracy z Panią Halinką zostało mi dużo całkiem sporych skrawków materiału. No i tak to sobie leżało na biurku. Rano, kilka dni temu, moja babcia smażyła pączki, obudził mnie właśnie ich zapach. Kiedy przyszłam do kuchni, akurat skończyła się babci marmolada. Chciała wyrzucić puste opakowanie, ale ją powstrzymałam. Połączyłam fakty i w mojej głowie zrodził się błyskawicznie plan - pudełko na spinki. Kiedy wpadłam do pokoju, mój Łucznik już spoglądał na mnie groźnie, ale miałam w nosie jego ciągłe fochy i zaczęłam działać.

TUTORIAL

    Pozwoliłam sobie robić zdjęcia w trakcie, więc wstawiam wszystko, co po kolei zrobiłam. Użyłam więc pustego pudełeczka po marmoladzie, kawałka materiału w paski, guzika i ozdobnej taśmy z Biedronki. Części z tych rzeczy tu nie ma, bo oczywiście pomysł rodził się na bieżąco.

Pierwszą czynnością po wycięciu odpowiedniego kawałka materiału było obszycie jego brzegów. Oczywiście z moim Łucznikiem to jest tak, że ja bardzo chcę szyć, a on już trochę mniej. Jeśli z kolei jednak szyje, to tak jak on chce, a nie tak, jakbym ja sobie tego życzyła. Prułam to chyba ze trzy razy, ale koniec końców coś tam wyszło.

Potem zaznaczyłam sobie gdzie powinnam zrobić następny ścieg. Nałożyłam materiał na pudełko i szpilkami zaznaczyłam, jak duże ono jest. Zrobiłam zdjęcie, zanim obszyłam materiał, nawet nie pytaj dlaczego :P 

    Potem zaznaczyłam kredą na lewej stronie materiału linię, którą wyznaczyły mi szpilki Właśnie po niej potem zrobiłam kolejny ścieg maszyną. To zdjęcie jest już robione po obszyciu brzegów...

    Po przeszyciu obcięłam niepotrzebne końce i zabrałam się za przyszywanie guzika. Nie jest to główna gwiazda pudełka i odwrócone w ten sposób, że guzika nie widać, wygląda lepiej. Stwierdziłam jednak, że ten ścieg z tyłu bez tego wygląda jakoś tak bez sensu i szpeci, chciałam w ten sposób zwrócić uwagę na guzik, a nie łączenie materiału.

    Kiedy guzik był już na miejscu, właściwie zrealizowałam mój początkowy zamysł. Postawiwszy jednak pudełeczko na biurku, stwierdziłam po oględzinach, że jest jakieś takie łyse. Myślałam intensywnie, w co mogłabym jeszcze wzbogacić wygląd mojego pudełka. Przypomniałam sobie, że jakiś czas temu kupiłam w Biedronce takie zabawne taśmy ozdobne i postanowiłam je wykorzystać. Jako, że mój pokój jest częściowo niebieski, wybór padł na taśmę w takim właśnie kolorze.

Skoro dokleiłam taśmę na zewnątrz, to dlaczego nie w środku? Pomyślałam: "co se nie przykleję, jak se przykleję" :P

    Oświetlenie na poprzednich zdjęciach pozostawia wiele do życzenia, jednak stało się tak z winy mojego złośliwego Łucznika. Otóż mojej kochanej maszynie postanowiła się przepalić żarówka. Jest to niezwykle ważna część, więc zapewniłam sobie to dodatkowe oświetlenie w inny sposób – użyłam mojej lampki, która stoi zawsze na biurku. Właśnie ta lampka popsuła efekt na części zdjęć. Jeśli natomiast chodzi o zdjęcie końcowego efektu, to nie mogło być mowy o blamażu. Zatem oto i ono, moje nowiutkie pudełko na spinki:

Osobiście uważam, że jest niesamowicie urocze.

Co o nim sądzisz? Jak Ci się podoba taki recykling?

Wrócę,

Łosiek.

Facebook mojej pracowni| Twitter | Grupa blogerów DIY | Moja strona z DIY | Deviant Art